Vodcasten: zo moeder zo zoon

leuk voor een les Nederlands
Koningin Beatrix zag het toch niet helemaal juist. Computers zorgen voor een nieuwe vorm van contact maken. Samen met mijn oudste zoon achter de computer, heerlijk rommelen met onze Youtube accounts en muziek uitwisselen. Onze muzieksmaak blijkt warempel toch nog behoorlijk wat overeenkomsten te vertonen, is de opvoeding toch nog gelukt! Eerlijk gezegd maak ik al veel gebruik van Youtube, het enige wat nog ontbrak was een eigen account. Met name bij de hogere klassen heb ik, bij het vak Nederlands, Youtube al vele malen ingezet. Als een soort toetje (en soms als beloning), liet ik aan het eind van de les leerlingen hun favoriet fragment opnoemen van een cabaretier of theaterstuk. Via het smartboard konden zowel de leerlingen als ik even heerlijk genieten van de mogelijkheden van Youtube. Omdat iedere leerling aan de beurt kwam, kregen ze allemaal de gelegenheid om hun klasgenoten te laten zien wat hen aansprak in een bepaald fragment. Helaas heb ik nu niet de beschikking over een smartboard, wat ik erg jammer vind. Het voorbeeld van het gebruik van Youtube in mijn lessen is misschien niet echt didactisch doordacht, maar wel leuk. Het maakt de lessen voor leerlingen ook aantrekkelijker! Met een beetje fantasie kun je Youtube op school inzetten voor ieder willekeurig vak en onderwerp. Privé blijft het bekijken en beluisteren van muziek- en filmfragmenten natuurlijk een aangename bezigheid. Van het ene fragment rol je in het andere en gaandeweg maak je kennis met het voor jou nog onontdekte. Eigen filmpjes op Youtube zetten is ook een mogelijkheid, voor zover je die wilt delen met de rest van de wereld (of je leerlingen). Om te eindigen met een bekende reclame slogan: de keuze is reuze.

Straattheater met m'n groep

Mooi!

Podje Casten

podcast Andermans veren

Hè hè, eindelijk ben ik toegetreden tot het selecte gezelschap dat gebruik maakt van de term 'podcasten' en dan ook nog weet wat dat betekent. Schijnbaar terloops meld ik aan mijn toevallig opbellende schoonzus, dat ik aan het podcasten ben. Dat zal naar mijn idee zeker indruk maken! Dan wel jammer dat zij vervolgens denkt te horen dat ik mijn 'potje aan het koken' ben. Weg effect!! Toch maar dapper doorgegaan met het onderzoeken van dit onderwijsding. Ik ben gestuit op de site van Radio 2. Het programma Andermans Veren sprak mij altijd al aan, maar ik volgde het alleen als ik toevallig net op het juiste tijdstip naar radio 2 zat te luisteren. Ik heb het nu als RSS feed toegevoegd aan mijn Netvibes account. Terwijl ik nu aan mijn blogje werk, zit ik met de koptelefoon op te luisteren naar Hans Teeuwen en Yoep. Nu geef ik onmiddellijk toe dat het lastig is om je te concentreren op een onderwerp, terwijl je schaterlachend achter de computer zit. Mijn studio sport kijkende huisgenoten kijken licht fronsend en enigszins verstoord op als ik door het voetbalcommentaar heen grinnik. Het deert mij niet, ik voel mij even de expert op het gebied van podje casten. Dat potje koken heb ik lang genoeg gedaan en levert bij lange na niet de bewondering op van mijn kinderen, die ik nu van ze krijg. Overigens betekent dit niet dat ik direct mogelijkheden zie voor toepassing binnen mijn lessen. Voor privégebruik daarentegen vind ik het een geweldige toepassing.

To tweet or not to tweet

Toevallig heb ik afgelopen week bij DWDD een gesprekje gevolgd over Twitter. Renate Wennemars was uitgenodigd vanwege het feit dat haar man Erben een fervent twitteraar is, evenals een politicus. Er werd  stilgestaan bij de vele twitterberichten die tijdens het Irak debat door tweede kamerleden de wereld werden ingestuurd. Een serieuze vraag die we mijns inziens dan ook mogen stellen is hoeveel aandacht de kamerleden op dat moment dan nog hadden voor het debat. Menig politici werd op de camera vastgelegd terwijl hij/zij bezig was met andere zaken dan zijn/haar werk waaronder dus de twitterberichtjes. Serieuze zaken verdienen serieuze aandacht en concentratie! Op zich snap ik dat zulke berichten 'vers van de pers' soms (met nadruk op soms) iets toe kunnen voegen aan nieuwsverspreiding, maar vaak blijkt dat zulke tweets weinig tot geen nieuwswaarde bevatten en dus niet veel toevoegen, behalve dan het bevredigen van amusementsbehoeften. Twitteren klinkt allemaal heel hip, handig en vooruitstrevend. Mensen zouden behoefte hebben aan Twitter en zelfs de internetgoeroe's verkondigen het Twitter evangelie. Volgens mij was er geen behoefte aan Twitter, maar hebben wij zelf de behoefte aan Twitter gecreeerd (volgt u het nog?). Nu zullen er heel wat mensen zijn die het volkomen oneens zijn met deze opmerking, maar tot op heden heeft niemand mij nog van het tegendeel kunnen overtuigen. Tuurlijk heb ik, nieuwsgierig als altijd, gekeken naar de accounts van BN'ers (heb ook braaf zelf een account gemaakt), maar voor serieuze informatie of actualiteit gebruik ik liever andere bronnen. Overigens hoor ik maar zelden leerlingen over Twitter. Met name MSN en Hyves zijn de voornaamste toepassingen die leerlingen op dit moment gebruiken. Neemt niet weg dat ik ervan overtuigd ben dat als iedereen maar vaak genoeg roept dat Twitter zo fantastisch is, binnen no time iedereen niet meer zonder Twitter kan.

Youtube Yeah!

Een behoorlijk aantal jaren geleden, toen ik nog jong, snel en wild was, keek ik altijd naar Toppop. Iedereen die er een beetje bij wilde horen en wilde laten merken dat 'ie op de hoogte was van de laatste muziektrends en hits, werd geacht naar Toppop te kijken. Het programma startte altijd met de jingle 'Toppop Yeah!' Later kwam voor dit programma Countdown in de plaats. Toen was je afhankelijk van de tv voor het bekijken van artiesten en muziekclips. Daarnaast luisterde je naar de radio om muziek te kunnen luisteren. Je hoopte dan dat ze jouw favoriete nummer ook zouden draaien, wat je uiteraard dan weer net miste omdat je heel eventjes weg was. Ik zie mijzelf nog klaar zitten met een cassettebandje om liedjes te kunnen opnemen, zodat ik die dan eindeloos achter elkaar kon afspelen. Voor mij is video storage zoals Youtube dan ook een van de mooiste web 2.0 toepassingen. Ieder moment van de dag, elke gewenste artiest, ieder gewenst nummer of optreden, clips, theater en live optredens, onbekende en bekende artiesten, recente nummers of liedjes uit een grijs verleden, amateur of prof, noem maar op en het is te vinden op Youtube. De mogelijkheden zijn eindeloos en het plezier is meer dan eindeloos. Welke andere toepassing wordt zoveel gebruikt en heeft zoveel bekendheid als Youtube? Zonder het gebruiksgemak en nut van vele andere toepassingen te ontkennen, is Youtube voor mij de ultieme web 2.0 toepassing. Ik gebruik Youtube dagelijks en geniet nog steeds van de mogelijkheden die het mij geeft. Voor mij is de beste toepassing datgene wat je ook daadwerkelijk gebruikt in je dagelijks leven. Youtube Yeahhhhhhh

Gemak dient de mens

Hoe vaak het mij al niet overkomen is dat ik documenten kwijtgeraakt ben wegens vastgelopen computers, crashes, kindergeklooi, vermiste USB sticks, etc, etc! Drama in het kwadraat als het dan ook nog een document of presentatie betreft waar een willekeurig gezinslid met bloed, zweet en tranen eindeloos aan heeft gewerkt.

                                                    

En dan te bedenken dat het zoveel simpeler had gekund. Vanaf nu zet ik belangrijke documenten online in Google docs. Ik heb wat geoefend met het online zetten van documenten en daarbij heb ik een uitnodiging gestuurd aan 23onderwijsdingen@gmail.com (Ik kon zo gauw Annemaries e-mail niet vinden, dus ik hoop dat Annemarie het kan vinden). Ook mij overkomt het geregeld dat ik talloze versies van een e-mail met bijgevoegd bestand in mijn postvak heb. Meestal moet ik dan eerst verschillende e-mails openklikken om te zien wat de opmerkingen ook al weer waren en door wie ze gemaakt zijn. Niet echt efficiënt. Dat is met het online documenten maken verleden tijd, je moet dan wel weer even alle e-mail adressen invoeren als je het document wilt delen, maar het scheelt daarna een boel werk en frustratie. Wat mij trouwens wel opviel is dat er een maximum zit aan de grootte van het bestand. Volgens mij moet je voor grotere bestanden betalen en daar heb ik dan weer geen zin in. Voor nu zie ik met name voor privé gebruik wel mogelijkheden.

Wicked Wiki

Ik moet zeggen dat ik de benamingen voor web toepassingen geweldig vind. Ik krijg allerlei creatieve ingevingen. Zo heb ik al 100 en 1 flauwe opmerkingen bedacht en gehoord bij Flickr en RSS. Ben ik hipper dan hip met mijn Netvibes (uiteraard wel uitspreken met een vet Amerikaans accent). I love Social bookmarking met delicious.com (klinkt ongelooflijk zwoel als ik zeg dat ik een delicious account heb).  I like Librarything, wat bij mij de associatie oproept met The librarian (een film), wat mij vervolgens doet zingen: "librarian girl, more precious (weer dat zwoele van delicous) than any pearl" (een vrije interpreatatie op Liberian girl by Michael Jackson (volgt u het nog?) En dan nu weer Wiki. Op de een of andere manier blift het nummer Wicked way van Waylon in mijn hoofd opkomen bij de term Wiki (over mooie alliteraties gesproken). Ik kan niet wachten op het vervolg van de toepassingen!

Nu weer terug naar het begin: Wiki.
Als ik het instructiefilmpje bekijk, begrijp ik de voordelen en het gemak van een Wiki. Ik ga dan vaak meteen bedenken hoe ik zoiets kan gebruiken voor mijzelf. Ik heb de wiki bekeken van juf Elke om inspiratie op te doen (hierop is inderdaad een schat aan informatie te vinden) en ook gefröbeld met de speelwiki. Omdat ik nu nog een Wiki kon aanmaken zonder reclame, heb ik maar vast een eigen Wiki gemaakt bij wikispaces.com. http://www.wikispaces.com/user/my/Anne-Heidi. Geen flauw idee wat ik er nu mee wil, de achterliggende gedachte is dat ik, als ik inspiratie heb gevonden, hiermee aan de slag kan. Ik weet niet of dit er ook van komt. Ik merk dat ik zoveel nieuwe dingen leer, dat het moeilijk is om voor ogen te houden wat voor mij ook daadwerkelijk nuttig kan zijn, zowel privé als in de les.