(Don't) shoot the Messenger

Al enige jaren wordt ons huis geteisterd door specifiek geluid. Het is op deze plaats onmogelijk precies uit te leggen hoe het klinkt, maar om u een idee te geven; het komt nog het meest overeen met een zinkende goudvis (ik geef toe dat je over enige fantasie moet beschikken om een voorstelling te maken van een zinkende goudvis). Bij ieder bericht, of persoon die online is gekomen, volgt dus dat geluid en dat roept bij mij soms een enorme irritatie op. Waar ik eigenlijk naar toe wil, is dat in ons huis MSN een gemeengoed is. Direct na school gaat de computer aan en zelfs tijdens het maken van huiswerk staat de messenger aan. Messenger is directer en sneller dan de e-mail en buitengewoon handig. Vooral bij mijn kinderen zie ik (naast het eindeloos kletsen over van alles en nog wat) de toepassing om samen met een aantal mederleerlingen te overleggen over schoolwerk. Een gezamenlijk werkstuk of project wordt online besproken. Afspraken, informatie, vragen, antwoorden, aanvullingen, etc. Alles waarvoor je vroeger samen aan een tafel ging zitten, wordt nu achter je eigen computer in je eigen huis overlegd. Mijn voornaamste doel is even gezellig online kletsen met familie in het buitenland, maar ik zie wel degelijk mogelijkheden om MSN voor school in te zetten. Ik denk dan bijvoorbeeld aan overleg bij projecten of een chatsessie/debat m.b.t. een bepaald onderwerp, waarbij een hele klas betrokken kan worden. Zoals ik al eerder heb genoemd; genoeg invallen, maar nog niets concreets. Ik leer iedere keer zoveel bij, dat het in mijn hoofd soms begint te duizelen. Gelukkig hoeft ook niet alles direct te worden gebruikt in de les. Het enige dat ik vooralsnog steeds roep: zet dat geluid uit or I'll shoot the Messenger!